Πέμπτη 31 Μαΐου 2012

Τα πρώτα mini-z και πίστα στην Ελλάδα



Επειδή η γνώση της ιστορίας σε οποιονδήποτε τομέα είναι από τα σημαντικότερα εφόδια, ψάξαμε, ενημερωθήκαμε και σας παρουσιάζουμε την κατάσταση προ δεκαετίας δια στόματος Σπύρου Πυκνή.




 
"'Ηταν περίπου στο 2002 όταν σε κατάστημα παιχνιδιών που λειτουργούσα στη Χίο εκμεταλλευτήκαμε το πατάρι που διέθετε για την κατασκευή μιας πίστας. Χρησιμοποιήσαμε κόντρα πλακέ με επικάλυψη μπογιάς που μας έδινε καλύτερο grip. Παίζαμε τότε τα πρώτα mini-z, τα MR-01.


 
Στη συνέχεια μεταφέρθηκα σε μεγαλύτερο μαγαζί, κατάστημα μοντελισμού πλέον όπου επάνω σε μεγάλο φύλλο κόντρα πλακέ κολλήσαμε σκληρή μοκέτα. Γιατί δεν είχαμε κανονική πίστα; Γιατί ακόμα δεν υπήρχε η πίστα της Kyosho στη χώρα μας.


 
Λόγω του ότι δεν υπήρχε ούτε το Loop που σήμερα γνωρίζουμε ήταν δύσκολη η διεξαγωγή αγώνων. Ωστόσο με τη χρήση ενός Loop της Ko Propo που ανίχνευε συχνότητες(!) και όχι transponders κάναμε τις πρώτες προσπάθειες.


 
Στον πρώτο αγώνα είχαμε περίπου 12 συμμετοχές. Κάποια στιγμή αγγίξαμε και τους 17 αγωνιζόμενους. Το ωραίο των αγώνων ήταν ότι όλοι έτρεχαν με ισοδύναμα αυτοκίνητα χωρίς σημαντικές βελτιώσεις και μέτραγε κυρίως το οδηγικό ταλέντο.


Εν συνεχεία ήρθε και η official πίστα της Kyosho καθώς και η αντίστοιχη γραμματεία. 'Ηταν η εποχή που το MR-02 αντικαθιστούσε σταδιακά το MR-01. Το mini-z έφτασε τότε στο peak του με ρεκόρ συμμετοχών τους 25 οδηγούς έν έτη 2004. Φτάσαμε σε σημείο να κάνουμε τέσσερις τελικούς!!!


Οι αγώνες ήταν αποκλειστικά Touring 2WD. Δεν τρέχαμε F1, ούτε AWD. 'Οχι ότι τα σνομπάραμε απλά δεν έτυχε να ευδοκιμήσουν στη Χίο. 'Επειτα από τρία χρόνια το ενδιαφέρον άρχισε να πέφτει όμως. Οι άλλοτε αγωνιζόμενοι στράφηκαν σε άλλες κλίμακες. Εγώ ήρθα στην Αθήνα και εργάστηκα σε κατάστημα μοντελισμού και το δικό μου στη Χίο έπαψε να λειτουργεί.


Σήμερα που μιλάμε διατηρώ ξανά κατάστημα παιχνιδιών στο νησί και ασχολούμαι με το μοντελισμό αποκλειστικά ως ιδιώτης."


Αυτή λοιπόν ήταν η ιστορία των πρώτων mini-z στη χώρα μας. Από την πλευρά μας ευχαριστούμε τον κ. Πυκνή για το χρόνο και τη διάθεσή του να μας παρέχει το παραπάνω αφηγηματικό ντοκουμέντο. Ευχόμαστε καλή μοντελιστική (και μη μοντελιστική) συνέχεια.