Η μέρα που όλοι οι τρελαμένοι ιδιοκτήτες Alpha Mini Mono περίμεναν. Κυριακή, 25 Οκτωβρίου. Πέντε ολόκληροι μήνες από τον τελευταίο αγώνα της κατηγορίας.
Λιακάδα με έντονους ανέμους από την στεριά (ευτυχώς) ήταν ο καιρός καθ όλη τη διάρκεια του αγώνα. Δέκα συμμετοχές έδωσαν δυναμικά το παρόν, όντας αρκετά προετοιμασμένοι και με την μικρή εμπειρία των προηγούμενων δύο ετών να τους κάνει αγωνιστικά σταθερούς και αξιόπιστους.
Είδαμε σκληρές μάχες, περάσματα οριακά από τις σημαδούρες, γρήγορα γυρολόγια, ελάχιστες τούμπες και σχεδόν μηδενικές εγκαταλείψεις. Αυτό για εμάς είναι πρόοδος. Το επίπεδο γίνεται όλο και καλύτερο.
Στα του αγώνα τώρα, οι οδηγοί χωρίστηκαν σε δύο groups των 5 οδηγών. Θα έτρεχαν τα τρία προκριματικά ως συνήθως και οι πέντε με τα καλύτερα αποτελέσματα θα προκρίνονταν στον τελικό. Ο τελικός ήταν μία προσπάθεια των 6 λεπτών. Αυτός θα καθόριζε το τελικό αποτέλεσμα, δεν θα υπήρχε δεύτερη ευκαιρία.
Κακό ξεκίνημα για τον Κοσμίδη με το σκάφος του να πλημμυρίζει με νερά λίγα λεπτά πριν τα προκριματικά. Το επισκεύασε όπως-όπως και μπήκε στον αγώνα. Οι ζημιές συνεχίστηκαν κι εκεί με την αλμύρα να συνεχίζει το καταστροφικό της έργο. Ανέκαμψε ωστόσο στο δεύτερο σκέλος, πέρασε τελικό και εκεί πήρε τη νίκη.
Δεύτερη θέση για τον Κωνσταντίνου που αγωνίστηκε απροβλημάτιστα στα προκριματικά παίρνοντας τρεις πρώτες θέσεις. Ωστόσο ένα μέτριο ξεκίνημα στον τελικό τον έκανε να μην μπορεί να επικεντρωθεί στο κυνήγι της πρώτης θέσης. Είναι εγκεφαλικός τύπος...
Τρίτο σκαλί του βάθρου για τον new entry Κατεχάκη με σκάφος out of the box. Κακό ξεκίνημα και γι αυτόν με προβλήματα στο set-up του speed control του, όμως τα κατάφερε και πέρασε στον τελικό. Η οδηγική του ικανότητα και εμπειρία από τα buggy του έδωσε τη δυνατότητα να αποφεύγει τις τούμπες, τα χτυπήματα και να περνά τις στροφές πολύ κλειστά "μικραίνοντας" έτσι την πίστα. Και εις ανώτερα.
