Σάββατο 14 Μαΐου 2011

Χρήστος Ζώταλης

  Ας ξεφύγουμε λίγο από τον κόσμο των mini μοντέλων. Μια από τις δουλειές που δεν συναντάμε συχνά είναι ο υπεύθυνος rc πίστας, ιδίως στη χώρα μας που οι πίστες είναι μετρημένες στα δάχτυλα.
  'Ενας από τους ανθρώπους που κάνουν τη δουλειά αυτή στην Ελλάδα είναι και ο Χρήστος Ζώταλης, γνωστός στους περισσότερους από εμάς.

  Είναι αυτός που βρίσκεται στην πίστα πάντα πριν από εμάς, για εμάς. Πάγκοι καθαροί, μουσική να παίζει, πίστα "ζαχαρωμένη", ρεύμα για να φορτίσουμε, καφές και snacks για να φάμε και να πιούμε είναι η εικόνα που συναντάμε κάθε φορά.
  "'Ελα μωρέ, σιγά. Εξάλλου πληρώνεται για να το κάνει", είχε πει κάποτε κάποιος κύριος, αν μπορούμε να τον πούμε έτσι. Δεν είναι έτσι όμως. Δεν είναι μόνο μια δουλειά. Ο Χρήστος έχει μάθει να φέρεται "με το γάντι" στον καθένα από εμάς με τις όποιες παραξενιές κουβαλάμε. Από τον τρόπο που πίνουμε τον καφέ μας μέχρι το πόσο αγενείς μπορούμε να γίνουμε πάνω στην ένταση ενός αγώνα ή της προπόνησης μας.
  Στα 34 του χρόνια ο κ. Ζώταλης κάνει αυτή τη δουλειά ως συμπλήρωμα εισοδήματος και εδώ και πέντε χρόνια το όνομά του είναι άμεσα συνδεδεμένο με την Arena μιας και είναι μόνιμος εκεί. Και αυτό έχοντας απαρνηθεί την αγάπη του για τον μοντελισμό αφού η δουλειά στην πίστα (τρεις πίστες για την ακρίβεια) δεν του αφήνει χρόνο.
"Κάποτε με ενοχλούσε που όλοι έπαιζαν κι εγώ όχι. Τώρα δεν με πειράζει, το συνήθισα" μας είπε ο ίδιος."Μου αρέσει όσοι έρχονται εδώ να περνάνε καλά, από τον πιο πιτσιρικά μέχρι τον πιο Competition έμπειρο μοντελιστή"
  Ξέρετε πολλούς να θυσιάζουν την προσωπική τους απόλαυση για να περνούν καλά οι υπόλοιποι; 'Οταν πάμε την Κυριακή για να τρέξουμε σε αγώνα εκείνος συνήθως έχει καθήκοντα αλυτάρχη. Λέτε να τον αφήνει ασυγκίνητο η αίσθηση της οδήγησης ενός 1/10 nitro αυτοκινήτου ή ενός πισοκίνητου 1/5; Μάλλον όχι.
  Ας μην είμαστε λοιπόν εγωκεντρικοί. 'Οταν εμείς λιώνουμε τα λάστιχά μας στη πίστα και τα δάχτυλά μας στην τηλεκατεύθυνση κάποιος δουλεύει για εμάς. Για να φύγουμε με μια ευχάριστη αίσθηση ύστερα για το σπίτι. Αξίζει ένα μπράβο, ένα ευχαριστώ και όχι τα παράπονα που η μιζέρια ορισμένων ανθρώπων, τους ωθεί να κάνουν.
  Cris Zotalis λοιπόν, ο άνθρωπός μας στη πίστα!